NVO Montenegro International reagovao je na skorašnje postupke Mađarske i Orbana. Njihovo reagovanje prenosimo u cjelosti.
“Orban, Vučić i Srpski svet. To nam nudi, bolje reći nameće, naša Evropa. Ona ista Evropa sa kojom počesmo pregovore o članstvu, u atmosferi ljubavi i entuzijazma, kada nas je ta stara dama trebala naučiti bontonu, vrlini i mentalnoj higijeni. A mi, iako iz dobre građanske familije Jugoslovena, u nedostatku alternative ratu i dekadenciji, širom otvorismo svoje srce i borismo se, svaka republika (sada država) ponaosob, protiv onih koji našu ljubav proglašavahu zabranjenom i kažnjivom. Protiv onih autokrata sa kojima sada EU pravi planove za budućnost. O patnjama koje smo prošli na tom putu, nećemo govoriti, jer smo bili i tada svjesni da nam je potrebno samo i jedino da pobjegnemo iz zagrljaja šovinizma, nasilja i rata.
Da li odluka Evropske komisije znači faktičko ukidanje “principa regate”? Da li je Strategija proširenja 2020 bila laž?
„Kredibilna politika proširenja je geostrateška investicija u mir, stabilnost, bezbjednost i ekonomski rast u cijeloj Evropi. Izgrađen na strogoj ali pravednoj uslovljenosti i principu individualnih zasluga, unaprjeđuje transformaciju i modernizaciju u partnerskim zemljama. Politička volja i odlučnost zemalja partnera ostaje ključ uspjeha» (originalni citat iz Strategije proširenja 2020)
Kako sada objasniti ovaj deficit smisla, ukusa i est(etike) koji gruva sa Zapada, sa posebno neprijatnim zadahom što osjetismo donošenjem odluke Evropske komisije, odnosno komesara za proširenje EU Olivera Varheljija da se ukine Direktorat za Crnu Goru.
Kako objasniti kršenje principa individualnih zasluga ili tzv. principa regate, koji je predviđen Strategijom proširenja EU iz 2020. đe se naglašava da sve zemlje regiona moraju da budu bezrezervno posvećene – i riječju i delom – prevazilaženju nasleđa prošlosti, tako što će postići pomirenje i riješiti otvorena pitanja. “Komisija ocenjuje zemlje partnere na pravedan i objektivan način na osnovu sopstvenih zasluga i brzine kojom postižu napredak”.
Ima li uopšte smisla upitati Komisiju zbog čega ukida Direktorat za zemlju koja je do juče bila lider u evropskoj integraciji, kako po broju otvorenih poglavlja, tako i po kriterijumu rješavanja otvorenih pitanja sa susjedima? Jedino otvoreno pitanje u Crnoj Gori jeste pitanje miješanja Srbije u crnogorska par excellence unutrašnja pitanja, kao što su npr. izborni proces, intronizacija popa crkve Srbije u cetinjskom manastiru …i tako u beskonačnost. Hibridni rat da i ne pominjemo!
Legitimitet EU?
Kako tumačiti pristajanje Evrope na brutalnu silu koja se sprovodi nad Crnom Gorom, ali i nad svim nesrpskim teritorijama i narodima bivše Jugosavije. Kako, kada je pticama na grani jasno da je odluka o uspostavljanju novog “regionalnog” direktorata, odluka kojom Evropska komisija samu sebe demantuje, te lišava legitimiteta svoju delegaciju u Podgorici? Naime, među personalom koji je u samom vrhu hijerarhije delegacije EU u Crnoj Gori su osobe upravo preporučene za taj mandat zbog svog dugogodišnjeg iskustva u radu Direktorata EK za Crnu Goru?!
Da li su sila, diskriminacija, asimilacija i diktatura, ovjereni parafom EU?! Da li je EU izgubila svaki legitimitet zbog dilentatizma svojeg komesara ili zbog njegove neskrivene podrške najdestruktivnijim i nadasve opasnim akterima političke igre na Balkanu?!
Mi, Crnogorci i Crnogorke svih vjeroispovijesti i konfesija nemamo više niti jedan razlog da vjerujemo u dobronamjernost institucija EU. Pred očima Evrope i uz podršku nekih eminentnih evropskih adresa, nametnuta nam je vlast koja nas pokušava satrijeti nacionalno, kulturno, ekonomski i biološki, a sve u ime oslobođenja od korumpiranog sistema. Neće nam biti iznenađenje, kada nas Evropa ostavi na cjedilu, kao toliko puta do sada, ali hoće biti jasno da najveća korupcija zapravo stanuje na njenim adresama.
Evropa svjedoči kršenju osnovnih ljudskih prava, nezapamćenom revanšizmu prema svima koji su prozapadno orjentisani, masovnom otpuštanju ljudi koji nijesu poklonici svetosavske sekte (SPC u Crnoj Gori), donose se zakoni kojima se ugrožava pravo crnogorske dijaspore da učestvuje na izborima u svojoj zemlji, dok se istovremeno ta prava daju državljanima Srbije i entiteta Republika Srpska. Na ovakav vid asimilacije Crnogoraca, Bošnjaka, Hrvata, Albanaca, komesar Varhelji reaguje kao ideološki saborac Viktora Orbana, pa svesrdno podržava beogradskog diktatora Aleksandra Vučića ideološkog saborca Radovana Karadžića i Ratka Mladića, kako bi došlo do pune realizacije projekta “srpskog sveta”.
U konačnom, nije nam dato da precizno znamo ko sa kim, po koju cijenu i u kom cilju, pravi dilove na račun naše države, ali jeste očigledno da se čitav Zapadni Balkan krčmi pod uticajem Vučićeve fašisoidne vizije.
Ipak, svijet i Evropa treba da znaju, postoji onaj drugi; bolji i ljepši, otvoreni Balkan. Postoje ljudi koji ruše granice, koji se previše dobro međusobno razumiju i ništa ih neće natjerati da prave kompromise i kohabitiraju sa fašistima, ubicama i kleronacionalistima. Ta podjela, na prosperitetne i dekadentne ideje, ključna je i odlučujuća u Crnoj Gori, kao i na prostoru čitavog našeg regiona.”
