Razgovor Momčila Zekovića Zeke i Feđe Dimovića (Beogradski sindikat) na srpskoj televiziji Nova S na najbolji način pokazuje kako se ljudi iz Srbije ili srpske nacionalne odrednice, koji imaju različite kulture, religije, stavove, tradicije, nacionalna osjećanja tokom razgovora, čak i kad je civilizovan najčešće ne razumiju i ne žele da čuju drugu stranu, i razumiju samo ono što je njihov nacionalni interes, čak i kada on nije potkrijepljen činjenicama nego je izgrađen na mitomanijama i falsifikovanoj istoriji.
Uzalud je Momčilo Zeković pozivao na razumjevanje crnogorske istorije, tradicije i kulture, na poštovanje postojanja Crnogoraca i Crnogorske pravoslavne crkve, na postojanje crnogorske istorije koja se ne poklapa sa svetosavljem koje Dimović smatra jedinom istinom, pa i u Crnoj Gori.
Dimović, baš kao i Joanikije i Porfirije, ali i mnogi drugi Srbi ne žele da prihvate postojanje neke druge Crne Gore koja nije svetosavska i koja nije izgrađena na mitovima “svetosavlja” ograničenog jednostranostima i istorijskim falsifikatima istoričara koji posljednjih decenija idu korak dalje objašnjavajući da su Srbi jedini autohtoni evropski narod, a da su i svi drugi narodi toga svjesni, ili će to protokom vremena morati da shvate. Na takvoj istoriji, čiji su promoteri Aleksandar Raković i ranije Jovan Deretić, ali i mnogi drugi, i počiva ideologija svetosavlja, a koja ima sve obrise neprikrivenog nacionalizma, šovinizma i fašizma.
Uzalud je Zeko pominjao Crnu Goru, Crnogorce, CPC, Dimović, kao i Porfirije i Joanikije, nije tokom razgovora nijednom preko usta prevalio Crnogorci, jer naravno oni su komunistički nakot, ali to za razliku od političkih i religijskih poglavara njegove crkve i njegove zemlje nije javno kazao u emisiji, i to samo zato što je sagovornik iz Crne Gore bio maksimalno korektan i tolerantan moleći za razumjevanje i da čuje glas Crnogoraca, a ne Milogoraca kako posrbice i Srbi zovu čak i iskonski iskrene Crnogorce.
U skladu sa takvom politikom ide i nastavak medijskih istupa čelnika Beogradske patrijaršije i srpskog patrijarha, silom nametnutog Crnoj Gori, koji je juče rekao da će kapela na Lovćenu biti vraćena, svidjelo se to nekome ili ne. Izjava Porfirija jasno ukazuje da Srbija i Beogradska patrijaršija osokoljene pobjedom profašističkih snaga na izborima u Crnoj Gori i nasilnim ustoličenjem Joanikija nema namjeru da se zaustavi stvaranjem što većeg broja posrbica koji treba da služe realizaciji srpskog sveta, koji je modifikovano ime za veliku Srbiju i ponovnog povlaćenja istirijskih granica Karlobag – Ogulin – Karlovac – Virovitica.
Nakon svih dešavanja posljednjih 30 godina Crnogorci i procrnogorski političari moraju napokon shvatiti da sa druge strane nemaju ispruženu ruku prijateljstva i da prostor za pregovore sa takvim političkim neistomišljenicima ne postoji, jer je u njihovim glavama jedini način da se nađe zajednički jezik jeste priznanje da Crna Gora nikada nije bila Crna Gora, a da Crnogorci prihvate da su Srbi, a oni koji ne prihvataju su komunistički nakot koji nema nikakvu vrijednost.
Emisija na tv Nova S je još jedna potvrda da borba za crnogorsku Crnu Goru, za našu Crnu Goru, koja treba da bude domovina svih nas, mora da počne i traje bez obzira na otpore unutrašnjih i spoljnih protivnika. Gledanjem debate Zeke sa Feđom jasno se vidjelo, još jednom, da sagovornici ne žele da nas čuju i da bez obzira na argumentaciju oni čuju samo ono što žele. Ipak, to ne znači da treba prestati sa našom borbom, naprotiv moramo se boriti još intezivnije.
