Iako se Crnogorci često pozivaju na istoriju i tradiciju o njoj često ne znaju puno, tako je u svijetu sporta malo poznato da je prvi crnogorski osvajač olimpijske medalje vaterpolista Boško Vuksanović, koji je naravno rođen u Kotoru 4. januara 1928. godine.
Ipak, Boško Vuksanović poslije rata odlazi prvo u Beograd, a potom i Split gdje je dugi niz godina igrao za Mornar, onda se sredinom 50-tih godina prošlog vijeka vratio u Crnu Goru i pojačao tim Jadrana iz Herceg Novog.
Vuksanović je prvu olimpijsku medalju osvojio davne 1952. godine u Helsinkiju kada je reprezentacija Jugoslavije osvojila srebreno odličje, iza tada neprikosnovene Mađarske, tada kao još uvijek igrač Mornara. Samo četiri godine kasnije u dalekom Melburnu Mađarska je opet olimpijski šampion, a Boško Vuksanović kao kapiten Jadrana iz Herceg Novog u timu Jugoslavije koja osvaja i drugu srebrnu medalju.
Vuksanović je kao igrač Jadrana na Škver donio i prve titule prvaka Jugoslavije 1958. i 1959. godine, a u drugoj sezono Novljani su osvojili i Zimsko prvenstvo nekadašnje države, takmičenje koje je kasnije preraslo u Kup Jugoslavije. Bila je to ujedno i prva “dupla kruna” u jugoslovenskom vaterpolu.
Igrao je Vuksanović u reprezentaciji koja je osvojila bronzanu medalju na šampionatu Evrope u Beču 1950. godine, a četiri godine kasnije u Torinu bila vicešampion Starog kontinenta.
Najveći uspeh kao selektor plavih “delfina”’ postigao je na Olimpijskim igrama u Tokiju 1964. godine, kada je Jugoslaviju kao selektor oredvodio do srebrene medalje.
Inače, na klupi Jugoslavije osvojio je još tri medalje – srebrnu na Evropskom prvenstvu 1962. u Lajpcigu i dva zlata, 1961. na Univerzijadi u Sofiji i dvije godine kasnije na Maditeranskim igrama u Napulju.
Fudbal je nedvosmisleno najpopularniji sport u svijetu, ali i u Crnoj Gori, zbog toga je zanimljivo pomenuti da je na Olimpijskim igrama u Melburnu 1956. godine prvi crnogorski fudbaler postao osvajač olimpijske medalje. Naime Nikola Radović, rođeni Podgoričanin, bio je u olimpijskom timu, tadašnje FNRJ, koja je u dalekoj Australiji osvojila srebreno odličje.
Radovića je, baš kao i Vuksanovića, život prvo odveo u Beograd, a potom i u Split, gdje je bio igrač Hajduka iz Splita i sa “majstorima sa mora” osvojio titulu prvaka Jugoslavije 1955. godine.
I na kraju kao vremeplov kroz neka prva učešća u osvajanjima olimpijskih medalja sportista iz Crne Gore valja pomenuti i da su prvi olimpijski šampioni iz Crne Gore 1968. godine u Meksiku postali vaterpolisti Dejan Dabović i Đorđe Perišić, koji su stasali igrački u Crnoj Gori, a kasnije kao talentovani sporti prešli u Partizan i tamo izgradili imprsivne vaterpolo karijere.
Interesantno da je Đorđe Perišić šampion bivše Jugoslavije i kao vaterpolista i kao plivač
